9. Duszno. Trudno będzie usnąć…

"Odpierdol się od mojej kobiety” słyszę, kiedy wchodzę do szatni zmęczony po nieprzespanej nocy i niezbyt owocnym wieczorze z tobą. W oczach Kubiaka dostrzegam morderczy błysk i mam ochotę spierdolić stamtąd jak najszybciej, ale nie potrafię. Nie wtedy, kiedy za moment zacznie się trening. Poza tym, jestem przecież mężczyzną i powinienem bronić swojej dumy, a on w tym momencie przekracza cienką granicę przyzwoitości i obraża moją osobę.
Patrzę na niego, jak wyrywa się w moją stronę i jedyne, co przychodzi mi na myśl, to słowo „spierdalaj”, które wypowiadam przez zaciśnięte zęby. A potem zaciśnięta pięść ląduje na mojej twarzy. Bontje nie dał rady go przytrzymać, Kubiaka poniosła agresja, która dodała mu heroicznej siły. Skurwiel. Oddaję mu, okładając go o wiele mocniej, niż on zrobił to mnie. W końcu do szatni wpada Bartman i zaczyna krzyczeć. Jest wściekły. Rzucam okiem na tego cholernego zadymiarza, który teraz zajmuje moje miejsce przy twoim boku, i wychodzę stamtąd. Przebiorę się na korytarzu, bo nie ulega wątpliwości, że nie opuszczę treningu. Widzisz? Zawsze jestem lojalny.
Lolo udaje, że nie widzi obrażeń, które zadaliśmy sobie nawzajem i przeprowadza morderczy trening, który pomaga mi wyładować złość. A kiedy rozgrywamy prowizoryczny mecz i Kubiak ląduje po drugiej stronie siatki, w drużynie przeciwnej, posyłam w jego kierunku takie piłki, że po którejś z nich konieczna jest interwencja klubowego medyka.
Znowu nie mogę zasnąć i choć bardzo chciałbym nie myśleć o tobie, to jednak nie dajesz mi spokoju. Czuję, że się duszę, leżąc na łóżku, które kiedyś dzieliliśmy razem i naprawdę chciałbym, żebyś wróciła do mojego życia. Wciąż wierzę, że nie jest jeszcze za późno.

Za moment się żegnamy z tą historią, cieszycie się? :)